Volvín en boa compaña a Vilamor, un lugar que desde pequeno gardo con agarimo na memoria. Esta vez, malia o reencontro coa beleza das súas paisaxes, funme dalí coa sensación de que a vida se apaga por alí.
Casas pechadas, bancos baleiros, a igrexa rodeada de maleza, coches en desuso… Sempre son crítico coa fotografía que só amosa a cara triste do rural galego, pero as fotos que vedes, son as que o corpo me pedía.
Con todo, podedes ver que as cachenas levan boa vida e o pan e a empanada que saíron do forno sabían a gloria 😉






Deixa unha resposta
Tes que iniciar sesión para publicar comentarios.